And The bell Rang Three Times Today ***


Zondag! Ik had mij erop voorbereid en mijzelf toegesproken niet te mopperen: ik logeer in een 98% rooms katholiek land! Toen ik klokslag 10 uur besloot op avontuur te gaan had ik nog geen klok horen luiden; zijn de kerken hier, net als mijn supermarkt, op zondag gesloten??? Zelf had ik net een innerlijke tirade achter de rug (kling klang 1) omdat ik (dom dom dom) het nieuws las en dat Nederland alert moet zijn op rechts-radicalen die wel eens extremistisch uit de bocht kunnen gaan vliegen. Het zal jullie niet verbazen dat ik daar een passend antwoord op had geformuleerd (iets met D66 en de PVDA samen), die ik jullie overigens zal besparen; wij zijn hier om te ontspannen!

Doel van de dag? Een wandeling in de natuur, mag ruig zijn. Ik had daarvoor een metroroute uitgestippeld die mij in het Turia National Park zou brengen. Het begon meteen met te laat komen, ik miste (de 6) hem net. Vijftien minuutjes wachten (zondagsdienst?). Bij de eerste overstap moest ik 10 minuten wachten, het werden er 25 omdat ik hem (de 4) voorbij liet gaan, ik had te veel nummers en eindbestemmingen in mijn hoofd en die mixen nog wel eens. Bovendien staan de plaatsnamen op mijn kaart in het Catalaans* en op de tram/trein zelf in het Spaans* of omgekeerd én ik heb Liesbeth niet bij me! Bij de volgende overstap had ik wel even tijd nodig om in de gaten te krijgen op welk perron ik moest wezen. Poortjes door met wel of geen ‘piep’ roltrap op en af; te laat (de 2), voor mijn neus weg: een half uur aan mijn broek. Ok, een oefening in relaxen, waar ik overigens voor zakte. Het achtste station, La Canyada, werd pas leuk, hier had ik wel willen uitstappen. Daarvoor zag ik slechts alle soorten van beton. Nieuw, hoog en strak en treurig, oud, vervallen en treurig. Het station daarna (La Vallesa) moest ik eruit en tot mijn verbazing slechts naaldbomen. Moedig op weg.

         

Na een half uur in de heerlijk geurende natuur, een mix van hars, dennennaalden en heide: mijn linker veter los! Nu mag u weten dat ik nooit losse veters heb, ik strik ze nooit; schop mijn schoenen uit en trap ze aan! En nu hier, midden in de onbekende natuur een losse veter. Dus wat verteld zo’n losse veter? Terug natuurlijk, dit wordt niks! Goed, geheel in lijn met alle wijze raad in mijn leven volgde ik ook deze niet op. Gelukkig wist ik nog hoe het moest, veters strikken. Het werd een aangename wandeltocht met hier en daar wat hoogtes en soms (jammer) wat prikkeldraad. Uiteindelijk kwam ik bij het dal en zag in de verte aan de overkant een trein rijden die ik ook had kunnen nemen.

 

     

Na een broodje en water op de terugweg via akkers met sinaasappelbomen.

 

 

     

 

     

 

Station Canada ipv La Canyada

Ik besloot niet naar station van aankomst te gaan waar niets was, maar naar een station eerder waar ik aangename terrassen zag. Ik baande mij een weg over paadjes en crosspaden en kwam uiteindelijk in een luxe wijk terecht en daarna bij het station waar ik op het terras neerzakte en op bier wachtte wat maar niet kwam. Toen de spoorbomen klingelden haastte ik mij naar het perron en bleek, toen de trein er was, aan de verkeerde kant te staan. Ik rennen maar kwam geen incheckpaal meer tegen dus dan maar in overtreding. Uitstappen op station Turia. Een heel gedoe om uit deze ondergrondse te komen. Wist geen richting te bepalen en nam maar poortjes en roltrappen op goed geluk. Ik kwam bij Mc.D.. en de kermis bovengronds en vlug de stad in om bij het eerste café bier en olijven te bestellen, de daghap paella was al op. Liet er 0,60 cent achter en jawel (kling klang 3) de bel werd luid geluid! Lopend op weg naar huis nam ik nog een bravas en dikke pint, een cortado en iets zoet-wits-met na. Hoewel nog aan het inburgeren, toch een wel besteedde dag!

 

 

*PAS OP: HIER VOLGT EEN MENING !!! (kling klang 2)

Als ik ergens een hekel aan heb dan is het aan mensen die hun dialect een taal noemen. Fries, Limburgs, Twents … en mag wat kosten. Jiddisch, Mokums, Haags zelfs Haarlems, allemaal best maar noem het geen taal! Nou ja, Haarlems uitgesloten dan omdat dat nu eenmaal Nederlands is. Dacht dat deze ergernis redelijk diep begraven was maar hier bloeit hij weer op. Dat verdomde Catalaans. Hoe vaak ik al niet op mijn verkeerde been stond. Zocht mij te pletter op de kaart naar een plaats Betina. Niet te vinden. Bleek Bétera te zijn die er wel op staat. Zo is Caballeros Spaans en Cavellers Catalaans. Leg dat maar eens uit mijn routeplanner en wie vergoed mij de fout gelopen kilometers?

Zo, dat was het dan mensen, tijd om de pc uit te zetten want het volgende wil je echt niet weten!

*** Behalve dat ik een verklaard tegenstander ben van dialect tot taal te verheffen ben ik voorstander (ja , ik maak het positief!) van één taal in West-Europa, het Engels. Dat gedoe! Achter de voordeur spreek je gewoon wat je wil, er buiten Engels. Binnen ‘mag ik van jou het zout?’  of  ‘geef dat zout verdomme us’ in de supermarkt ‘can you tell me where I can find the salt, please? Thuis zing je gewoon de sinterklaas li  oeps,  kerstliedjes als o, dennenboom o, dennenboom uit volle borst, moet jij weten. Zo, dat is eruit.

nb: 19.30, de kerkklok luidt!

 


6 reacties op “And The bell Rang Three Times Today ***”

  1. Dat Turia National Park is de moeite waard zeg, mooi hoor.
    En nee, laten we alsjeblieft al die talen houden! Vind ik juist de charme van een ander land, ook die dialecten….

Laat een antwoord achter aan Tineke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *