Complementair
In ’74 overleed mijn vader en lang heb ik ‘last’ gehad van gemis en herkenningen. Gemis omdat ik hem niets meer kon vragen (waar kan ik het beste dit of dat kopen, om van de oorlog maar niet te spreken) en later het delen van bijvoorbeeld de geboorte van mijn kinderen. Herkenning zoals de plekken waar hij fotografeerde; molens, bruggetjes en bloemen. Allemaal niks mis mee natuurlijk en nog is er steeds die herkenning. Zo heb ik dat nu met Co, de oude buurman die er niet meer is. Ik kan geen paars en geel zien zonder aan hem te denken. Tot vervelens aan toe legde hij mij uit dat geel en paars complementaire kleuren zijn en als het tegenzat ging hij de mengkleuren uitleggen die hij als kunstschilder natuurlijk uit zijn mouw schudde maar er bij mij niet in wilde, ik knikte maar dat ik het begreep. Het gemis aan kennis over hoe het eraan toe ging met ons gezin en mijn vader in de oorlog (ik ben van ’51 maar er waren nog 5 kinderen voor mij) is voor mij een nare leegte. Met Co voeren wij, maar ook ik alleen, soms een rondje Amsterdam, een rondje van 5 uur. Co vulde gedeeltelijk de leegte aan oorlogskennis op met zijn verhalen die bij hem opkwamen als we langs de Spaarndammerbuurt voeren en over het IJ.
Dierbare associaties bij een wandeling langs de Gaspeldoorn (stekelige Brem) en de Drietandkogelbloem.
De bloemen kwam ik tegen bij de derde poging ‘de Grot’ te vinden. Een aardige klim die de spieren in conditie houdt. De grot heb ik niet gevonden, ik moet heel dichtbij geweest zijn, maar wel een flink gat in de rots die aardig diep is. Dus… nog maar een keertje terug!
2 reacties op “Co mplementair”
Mooi stukje zeg…. en prachtige foto’s!!
Wat een prachtige foto’s Cees! En dat mooie blauw op de achtergrond….. wat een contrast met onze blikken de afgelopen weken. ☔️
Hoop dat het nieuwe verblijf je bevalt en wens jullie daar alvast hele mooie dagen toe samen.
Ben je de dagen al aan het aftellen tot Liesbeth komt?