Vrijdagavond moest het er maar eens van komen, een leuke avond wat drinken in een barretje. Het is ‘s avonds erg gezellig de stad gonst, zowel buiten op de terrassen als binnen. Ik zocht een plekje aan de bar want wilde niet in mijn uppie aan een tafeltje, maar dat viel niet mee. Het bleek lastiger voor mij dan ik vreesde om in je ééntje een volle gezellige kroeg binnen te gaan. Ik gaf het bijna op toen ik voor de 3^de keer door een heel gezellig straatje liep was er aan een bar zowaar ruimte die ik onmiddellijk innam. Het was er een dolle boel, over het algemeen jonge mensen met veel lol. In plaats van bier nu maar eens wijn, kreeg een vol glas, Liesbeth zou tevreden zijn geweest maar helaas was die nogal droog. Nam er geen 2^de en vertrok. Even verderop een kleiner barretje met ook ruimte. Ik vroeg om een vino oporto, een portje, maar dat kende ze niet, ameretto ook niet dus maar weer een witte wijn die heerlijk was. De man naast mij die mij probeerde te helpen met het vertalen bleek een Ier te zijn. Zo had ik mijn eerste uitgebreide gesprek met een ander dan met ondergetekende. Alles kwam voorbij; de onafhankelijkheid van een verenigd Ierland, Fairport, Richard Thompson, Ierse sessies, de toestand in de wereld en ja natuurlijk Corona. Hij adviseerde mij even het vliegtuig heen en weer te nemen voor de boosterprik. We waren het over alles eens, namen er nog één en zo kwam het dat ik half 2 thuiskwam in kennelijke staat.

Een dag eerder had ik gepland als tramreisdag. Route 1 loopt tot ver buiten de stad en doet wel 25 haltes aan. Ik was benieuwd naar het landschap en hoopte een stop tegen te komen dichtbij rotsachtige bergen. Het uitzicht was voornamelijk landbouw, hier en daar primitief of vervallen maar ook prachtige stukken. Het blijft onbegrijpelijk dat er net zoveel sinaasappels onder de bomen liggen als erin hangen. Ook zag ik bomen met grotere bladeren en ook oranje vruchten maar dan hard en glad. Er waren wel plaatsjes waar ik even had willen rondkijken maar ik had het eindpunt in mijn hoofd; Villanueva Castellon, misschien is er wel een kasteel. Na zo’n anderhalf uur stapte ik uit en nam bij het stationscafé direct een cortado. Er tegenover was een levendige markt die ik, nu alleen op stap, heerlijk kon overslaan. Direct daarnaast een erg grote hal met wat vlees, groenten en nog zowat. Het beviel me. Ik koos voor de rechterhelft van de stad, weet ik veel en stapte dapper de straten in op zoek naar het stads midden, een plein, terras kortom gezelligheid waar ik later op de dag, na een fikse wandeling zou gaan lunchen, ik had expres niets meegenomen (broodje kaas bv) om geen smoes te hebben een wat ongezellig terras maar weer over te slaan.

Niet te vinden. Troosteloze straten met dito woningen er kwam geen eind aan. Op maps zag ik een rivier en wie wil daar nou niet heen. Dus door de landerijen vol met sinaasappel en die onbekende vrucht gewandeld op naar de rivier. Halverwege passeerde ik een kleinere aftakking, die snel stoomde, en vond een plant die ik kende van Curaçao. Via plantnet gedetermineerd als de wonderboom. Van curaçao wist ik al dat men de zaden perst om de olie, de beroemde castorolie. Reeds 2000 jaar VC wist men de zaden al te gebruiken voor lampolie en later natuurlijk als smeeolie voor o.a. houten assen. Hoe het komt dat ik die plant wel determineerde met plantnet en die oranje vrucht niet is mij een raadsel, dat deed ik pas na een discussie met Liesbeth en na een nachtje slapen. Ik ben ervan overtuigd dat dit niet de leeftijd maar het alleen zijn is, als je samen bent wil je scoren, het oplossen. Het blijkt te gaan om de Chinese Persimoen of de Amerikaanse Persimmon van het geslacht Diospyros en worden hier verkocht als Kaki of Caqui Persimmon.

Ook de hoofdrivier vond ik staande in een boomgaard waar ik een mandarijnen boom zag. De vruchten waren niet helder oranje een beetje groen uitgeslagen. Ik plukte er één en die bleek heerlijk zoet! Ook op de terugweg door het stadje alleen troosteloosheid, hoe kun je hier wonen, waarom doen mensen dit zichzelf of elkaar aan? Toch kwam ik een soort stadhuis tegen met banners waarop één opkomt tegen gender gerelateerd geweld en één die opkwam voor vrouwenrechten: ‘Een volk vrij van geweld tegen vrouwen’ stond er in het Catalaans op. Bij het station was de markt opgebroken maar er stond nog wel een patatkraam. Patates fritas por favor. Het vet was al koud, sorry. Niks te consumeren dus in tegenstelling tot twee jonge meiden die in de stationshal uitgebreid hun gendergelijke rechten stonden te consumeren alsof ze samen één sorbet oplikten. Grappig, als het een jongen en meisje was geweest had je rustig kunnen zeggen ‘get yourself a room’, maar met 2 meiden ben je bang verkeerd begrepen te worden. Pas om 5 uur kwam ik weer in mijn buurt waar om die tijd alle keukens gesloten zijn tot half 8. Dus pas om half 6 had ik een broodje met blikvis sinds mijn ontbijt. Om even bij de vrouwenrechten te blijven; de volgende morgen las ik dat Erdogan in Turkije een demonstratie van vrouwen uit elkaar had laten slaan, ze demonstreren tegen het feit dat Turkije uit het Internationale verdrag van vrouwenrechten zijn gestapt om dat het verdrag niet overeenkomt met de Turkse tradities. Daarnaast het verheugende bericht dat ‘het meisje met de groene ogen’, het koppie dat ik jaren ingelijst op mijn kamer had hangen, nu inmiddels een oudere vrouw, asiel heeft gekregen in Italië. Zij werd als meisje in Pakistan gefotografeerd en stond in1985 op de cover van de National Geographic. De fotograaf heeft haar jaren later nog weten op te sporen in Pakistan waar ze als vrouw werd gehouden zoals een boer zijn kippen houdt. Toch heeft haar leven, mede door die foto, een andere wending gekregen want later is zij in Kabul welkom geheten door de president toen, maar nu de Taliban er de baas is moest ze weg, ze is te beroemd en daar houden ze daar niet van, voor vrouwen dan. Nu in Italië kan ze in alle rust en waardigheid haar leven voortzetten, ga ik maar vanuit. Haar ogen vertellen nog steeds het verhaal van intense droefheid maar ook van onverzettelijkheid. ’s Avonds nog heerlijk gegeten in het café-restaurant hier vlakbij, biertje, wijntje cortado toe.