Jimmy Glass Jazz Valencia


En ik was erbij!!! Ja, en als een kind zo blij.

Ik had niet gereserveerd en kon de toegang wel op mijn buik schrijven zei Jimmy toen ik als één van de eerste voor de rolluiken stond die net opengingen, maar mocht een uur later het nog eens proberen, misschien waren er afvallers. Na een rondje stad (2 rondjes) mocht ik binnen en zat nog vooraan ook. Geen Q-code scan aan de deur, wel een mondkapje op, continue behalve bij een slok van je drankje. Jimmy lette daar streng op, net als koppen dicht tijdens de muziek en telefoons op stil. Het concert was verrassend, geen dertien in een dozijn jazz. Een xylofonist en een drummer uit India en de bandleider speelde de sax op soms vreemde wijze. Heerlijke muziek. Ik kwam helemaal bij want had wel erg verlangt naar livemuziek, als je niet met de mensen om je heen kunt praten is samen luisteren wel zo’n goed alternatief. Toen de tweede set ten einde liep riep ik spontaan ‘nou, nog één liedje dan’, iets wat ik eigenlijk altijd roep bij live concerten. Grappig was dat de bandleider mij verstond omdat hij een paar jaar in Amsterdam gewoond had. Maar ook applaudisseerde ik soms na een mooie solo van één van de muzikanten, wat later dankbaar werd nagevolgd door meer publiek, grappig wel, livemuziek is nu eenmaal mijn ding.

 

       

 

 

Ik bedankte Jimmy nadrukkelijk, I’ll be back!, en moest bij de barvrouw 12,50 afrekenen voor reserveren en 3 bier, spotgoedkoop, zuinig als ik ben gaf ik 15. Op weg naar huis, het was al na enen hoorde ik op een kruispunt bij mijn wijk een merel zingen. Hoe is het mogelijk, midden in de nacht, maar ik voelde mij net zo!

 

En de volgende dag was Thijmen jarig, zes alweer!

Nb; ik hoorde dat mondkapjes op de scholen verplicht is nu. Hier zie ik alleen maar kinderen met een mondkapje op, in school, op het speelplein en op straat. Na het buitenspelen tussen de middag komt een vrouw met doek en spuitbus alle doelpalen, hekjes, bakjes en wat niet meer afnemen, en zo begint die vrouw de dag ook. Ik kwam met een metro aan het einde van de rit, een beambte nam ook alle deurstijlen, stangen enzovoort af met desinfect. Op straat loopt de meerderheid van de Spanjaarden met een mondkapje, maar ook en misschien wel vooral de jeugd. Niemand gaat een restaurant, café, tram, supermarkt of welk gebouw dan ook binnen zonder mondkapje, ja ik, omdat ik te veel bezig ben met waar ben ik en hoe moet ik. Ik zeg; petje af.


2 reacties op “Jimmy Glass Jazz Valencia”

  1. Wat een prachtige muziek!! Heel bijzonder, snap dat je genoten hebt. Ik hoor je al roepen NOU NOG 1 LIEDJE DAN! En dan als toegift nog een zingende merel……it was your lucky day!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *