Op mijn mobiel zit de app Moovit. Per ongeluk klikte ik deze aan en direct wist de app mij te vertellen dat ik vermoedelijk in Valencia was beland en wilde een update om mij ook hier van dienst te kunnen zijn. Hoezo privacy! Nu was ik van plan om naar een havendorpje te gaan een 10 km noordelijker. Ik was er lopend al bijna geweest en had de leenfiets in gedachte voor vandaag. Ik tikte Porto Sapalya in en er bleek een buslijn (112 a enof b) te zijn met een halte hier vlakbij. Toen ik daar aankwam stonden er 3 lijnen op de halte aangegeven maar niet de mijne. Precies op tijd kwam er een bus maar niet de goede. Twee bussen later gaf ik het op en liep peinzend terug, wat te doen? Pardoes passeerde mij een bus, een gele (alle anderen zijn rood) met nummer 112a. Dus terug en ja hoor een half uur later zat ik in de 112b na 1,45€ te hebben betaald. Ik ga niet mopperen maar de Spanjaarden zijn niet erg goed in aanduidingen voor de zoekenden. Porto Saplaya zou het Venetië zijn van de Spaanse kust, ik was benieuwd. Daar aangekomen brulde de zee boven alles uit. Ik had hem heel kalm gezien, ruw maar dit sloeg alles. Palmen stonden wat triest in het opkomende zeewater, ik had met ze te doen.

Porto Saplaya bleek een zeiljachthaven te zijn maar vandaag zou er geen schip in of uit gaan; onmogelijk. Als een schip tussen deze rode en groene bakens naar binnen zou durven varen zou die dwars op de wilde golven komen en omslaan of tegen het havenhoofd schipbreuk lijden. Het bleek een vriendelijk, wat slaperig dorp met vele kades om aan te leggen. Leg je hand neer en spreid je vingers, zo ongeveer ziet de haven eruit. Erom heen lopen kost dan ook veel tijd wat niet erg is want het was er aangenaam, de zon brak door en al snel ging jas en overhemd uit.

Sommige  lantarenpalen lieten hun kop hangen en ik vermoede dat er meerdere praatsessies voor nodig zijn om ze er weer bovenop te helpen. Een alleraardigst dorp maar met Venetië heeft het niets te maken, een slechte reclame slogan want wat typeert Venetië? Juist, behalve de smalle straatjes de bruggen, hier geen brug te zien en nauwelijks een smal straatje! Terug ben ik gaan lopen en met anderhalf uur was ik weer in Valencia.

Na wat drank en spijs was ik thuis wat ingedommeld. Ik werd mij een geluid gewaar dat ik niet kon thuisbrengen; zoiets als een bromvlieg in mijn oor. Nu heb ik een piep en brom in mijn oren dus ik schrok een beetje omdat ik dacht dat het erger was geworden. Maar het geluid nam toe, het bleken trommels te zijn. Ik snel naar beneden en de straat op. Er werd een protestmars gehouden door ongeveer 500 mensen vooraf gegaan door trommelaars wat geweldig hard klinkt tussen de gebouwen hier van tien verdiepingen.

Ik had het idee dat er vooral ouderen meeliepen. De sfeer was goed, maar het trommellawaai werkte wel op mijn gemoed moet ik zeggen. Thuis probeerde ik de teksten te vertalen en de eerste was: stokrozen met wielewaal (Malvarrosas con Orriols). Onzin natuurlijk maar deze wijk heet Orriols en met één r minder is het idd wielewaal. Maar die roze ballonnen? Homo’s voor Orriols? De volgende was duidelijker: La infancia de orriols quere un barrio mejor, de jeugd van Orriols wil een betere buurt. Dan nog zoiets als; met misdaad is er geen coexistentie. Al met al was ik behoorlijk onder de indruk.