Titanic


Het dringt zich aan mij op, gedachten aan de Titanic. Aan die band, die aan dek rustig doorspeelde, overigens op verzoek van de kapitein die hoopte dat de passagiers dan rustig zouden blijven en paniek uit zou blijven. Dat lukte, de passagiers bleven (helaas achteraf) uiterst kalm waardoor ze niet de sloepen ingingen, ze zagen er de noodzaak niet van in. Toen het te laat was en de paniek wel kwam, restte hun slechts het koude, zwarte water. Het laatste nummer wat de band speelde was ironisch genoeg “Nearer, my God, to Thee”. Geen van de muzikanten overleefde de ramp.

 

Ook wij, op het schip Europa, maken ons geen grote zorgen zo lijkt het. We boeken massaal onze tickets naar de zon en proosten vrolijk elkaar toe op het terras. Ik heb er geen oordeel over maar constateer slechts en wat mij in de weg zit is het gevoel dat we gewoon te weinig doen voor Oekraïne! Tijdens de Vietnamoorlog gingen we ten minste nog de straat op en scandeerden ‘Johnson Moordenaar’, hetgeen niet mocht omdat hij een bevriend staatshoofd was en ‘zij’ ons bevrijd hadden in ’45. Wij fietsten zondag door het drukke Vondelpark en ik dacht ‘Wat hebben we het toch druk met braaf genieten’.

 

 

Hoe kijken we hier later op terug?

In mijn jeugd, in mijn Folk-periode, speelde een Schot met banjo het lied “And the Band Played Waltzing Matilde” van Eric Bogie in het folkcafé de Teerling in de Kleine Houtstraat. https://www.youtube.com/watch?v=3kfmlB5LiFc  Het lied maakte een grote indruk op mij en beschrijft de betrokkenheid van Australiërs die met de Engelsen in 1915 tegen de Ottomanen (Turken) vochten in de Egeïsche zee. Die oorlog bracht mooie liederen voort.

Zo hield ik het nooit droog bij “The Green Fields of France (No Man’s Land)”. https://www.youtube.com/watch?v=XDyip7SIJkQ   De uitvoering van The Fureys vind ik wel mooi maar de uitvoering van Joss Stone met Jeff Beck is wat meer eigentijds. Ik heb het op veel plaatsen mogen beluisteren en nooit hield ik het droog maar die keer in de Menenpoort te Ieper …. overleef dat maar eens! Nog iedere avond om acht uur wordt er de ‘Last Post’ geblazen, als herinnering aan de gesneuvelden van de eerste wereldoorlog en komen mensen bij elkaar. Ik heb het zo’n drie keer meegemaakt en kan het een ieder aanraden er heen te gaan als je in de buurt bent. Kleinkinderen of waarschijnlijk  achterkleinkinderen heb ik in groepen onder de poort zien staan en zien breken bij het vinden van de namen die in de poort staan gegrift en bij het blazen van de ‘Last Post’. De legers vertrokken vanuit Ieper, door de Menenpoort naar het front. Voor hen die niet terugkwamen, de vermisten, wordt dus iedere dag de ‘Last Post’ geblazen. Beide liederen herdenken de gruwelen van de eerste wereldoorlog. Ieper is met de grond gelijk gemaakt, toen, maar prachtig herbouwd.

 De klaproos; symbool van de eerste wereldoorlog

Ik ben van 1951: ’40-’45 was voorbij en de ‘politionele acties’ ook. Nooit meer Oorlog… aan mijn hoela! Maar ik mag niet klagen want ook vandaag knappen andere slachtoffers het voor mij op.

 

 

 


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *